“คนชั่วเพราะใจอหังการนึกว่าพระองค์ไม่ทรงแก้แค้น เขาเคยคิดนึกเสมอว่าพระเจ้าไม่มี” (บทเพลงสรรเสริญ 10:4) เพลงสรรเสริญบทนี้ผู้ประพันธ์ได้วาดภาพให้เห็นคนอหังการและคนชั่ว และภาพสะท้อนให้เราทราบว่าในใจของคนเหล่านี้คิดอย่างไร? พวกเขามีอากัปกิริยาอย่างไร? พวกเขามีแผนอย่างไร? นี่เป็นหลักการพื้นฐานที่สำคัญ เพราะพฤติกรรมของเราสะท้อนออกมาจากท่าทีของเราที่เรามีต่อพระเจ้าอย่างไร คนอหังการบ่มนิสัยตัวเองให้เข้าใจผิดพระเจ้าสองประการ
1. เข้าใจผิดว่าพระเจ้าไม่มี (ข้อ 4) เพราะฉะนั้นจงมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง อยู่เพื่อแสวงหาความสนุกสนานเพื่อตัวเอง บรรดาปราชญ์คนแล้วคนเล่าพยายามฝังความคิดเรื่องพระเจ้า แต่ปราชญ์เหล่านั้นถูกฝังนิ่งอยู่ในหลุมฝังศพ ส่วนพระเจ้านั้นยังทรงพระชนม์อยู่
2.เข้าใจผิดว่าถ้ามีพระเจ้า – พระเจ้าจะไม่รู้ว่าเขาทำอะไร “คนชั่วนึกในใจว่าพระเจ้าทรงลืมเสียแล้ว พระองค์ทรงเมินพระพักตร์เสียแล้ว จะไม่ทรงทอดพระเนตรต่อไปอีกเลย” (ข้อ 11) พระเจ้าไม่สามารถมองเห็นเรา คนที่คิดอย่างนั้นเป็นเหมือนเด็กที่เล่นอยู่หลังบ้าน เด็กเล่นตามใจของตนเอง ลืมไปว่าพ่อ และแม่กำลังจ้องมองอยู่ ความคิดที่ผิดดังกล่าวมีผลกระทบอย่างไร? ความคิดผิดๆทำให้เขาทำอะไรผิดๆ ดาวิดกล่าวว่าคนอหังการซุ่มอยู่จ้องปองร้ายคนอนาถา และคอยจ้องทำร้ายคนที่บริสุทธิ์ เขาคุยโม้โอ้อวดความชั่วของเขา
เขาภาคภูมิใจในพละกำลังและความสำเร็จของตนเอง เขาคิดว่าเขามีความสุขตลอดไป ไม่ช้าเขาจะประสบความผิดหวัง อีกไม่กี่ปีหลังจากนั้นเขาจะประสบกับความตกต่ำ และประสบกับความทุกข์ยาก ความเลวร้ายทั้งหมดมีจุดเริ่มต้นจากความคิดในใจที่อหังการมีต่อพระเจ้า อันที่จริงเราคิดอย่างไรกับพระเจ้าจะเป็นสัญญาณบอกชะตากรรมของเราในอนาคต บทเพลงสรรเสริญ 14:1 “คนโฉดเขลากล่าว ในใจของตนแล้วว่าพระเจ้าไม่มี เขาทั้งหลายประพฤติชั่วช้าลามก กระทำการน่าเกลียด หามีคนใดที่ประพฤติดีไม่”
