ดร. เจมส์ ดอบสัน ได้เขียนว่า ผู้หญิงควรจะทำอย่างไรดีกับธรรมชาติของความเป็น
เพศชายของสามี? จะใช้คำพูดอย่างไรเพื่อเป็นกำลังใจให้สามี พูดให้สามีเกิดความมั่นใจ
ดร. เจมส์ ดอบสัน ได้หยิบยกเรื่องราวซึ่งเป็นอุทาหรณ์ได้เป็นอย่างดีเกี่ยวกับบทบาทของภรรยาในการจะใช้คำพูดอย่างไรในทางเสริมสร้าง เรื่องนี้เล่าให้ฟังโดย ดร. อี.วี. ฮิลล์ เป็นนักเทศน์ในคริสตจักรแห่งหนึ่ง ดร. ฮิลล์ ได้สูญเสียภรรยาคู่ชีวิตหลายปีมาแล้วด้วยโรคมะเร็ง ภรรยาของ ดร. ฮิลล์ ชื่อ เจน ดร. ดอบสัน กล่าวว่าในงานพิธีฝังศพของภรรยา ดร. ดอบสัน ได้ฟังถ้อยคำที่ทำให้เขาน้ำตาคลอ ในงานฝังศพของเจน ดร. ฮิลล์ ได้บรรยาย ให้ฟังเกี่ยวกับ “สุภาพสตรี” คนนี้ทำให้เขาเป็นคนดี
ในฐานะที่เป็นนักเทศน์หนุ่มเมื่อเริ่มต้นเขาต้องดิ้นรนต่อสู้ ดร. ฮิลล์ มีปัญหาเรื่องได้รับเงินเดือนต่ำ ทำให้ ดร. ฮิลล์ เอาทรัพย์สินที่มีอยู่อันน้อยนิดไปลงทุนซื้อปั้มขายน้ำมันแม้ว่าเจน
ผู้ภรรยาคัดค้านก็ตาม เธอมีความรู้สึกว่าสามีของเธอไม่มีเวลาและไม่มีประสบการณ์ในการดูแลธุรกิจ ในที่สุดก็คิดถูก ปั้มน้ำมันไปไม่รอดต้องปิดกิจการ ดร. ฮิลล์ ไม่มีอะไรเหลือ
ในช่วงนี้เป็นช่วงวิกฤตของนักเทศน์หนุ่มผู้นี้ ดร. ฮิลล์ล้มเหลว สมดังที่ภรรยาเขาได้ปรามไว้ เธอน่าจะพูดได้ว่า “ดูซิดิฉันบอกคุณแล้ว ! ” แต่เจนเข้าใจความตกอับของสามี ดังนั้น
เมื่อ ดร. ฮิลล์ ได้โทรศัพท์แจ้งให้เธอทราบข่าวการสูญเสียปั้มน้ำมัน เธอบอกด้วยความเห็นใจว่า “ไม่เป็นไร”
ดร. ฮิลล์ กลับบ้านคิดล่วงหน้าในใจว่า ภรรยาของเขาคงจะ แสดงอารมณ์โกรธ และ ต่อว่าการตัดสินใจลงทุนที่โง่ๆของเขา เปล่าเธอไม่ได้พูดอะไร เธอนั่งลงข้างเขาแล้วพูดว่า “ดิฉันใคร่ครวญดูแล้วว่า คุณไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ถ้าคุณดื่มเหล้า สูบบุหรี่ คุณคงจะสูญเสียมากกว่านี้ เพราะฉะนั้นลืมเรื่องนี้ เสียเถิด” เจนน่าจะใช้วาจาสับแหลกทำลายความมั่นใจของสามี แตกสลายโดยเฉพาะมื่อผู้ชายกำลังล้มเหลวบางอย่าง ทำให้ผู้ชายขายหน้า นี่เป็นเวลาที่ ดร. ฮิลล์ ต้องการได้ยินคำพูดจากภรรยา “ยังไงฉันก็ยังเชื่อมั่นในตัวคุณ”
หลังจากสูญเสียปั้มน้ำมันไม่นาน วันหนึ่ง ดร. ฮิลล์ กลับมาถึงบ้าน พบว่า ภายในบ้านมืด เมื่อเปิดประตูเข้าบ้านเขาเห็นเจนเตรียมอาหารมื้อเย็นพร้อมกับแสงเทียน
ดร. ฮิลล์ ถามว่า “นี่หมายความว่าอะไร?” เจนตอบว่า “เราจะทานอาหารท่ามกลางแสงเทียน” ดร. ฮิลล์ คิดว่าโรแมนติกดี เมื่อเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างมือพยายามจะเปิดไฟแต่ไฟก็ไม่ติด พลางก็คลำหาทางไปห้องนอน เมื่อเปิดไฟก็ไม่มีไฟอีก ดร. ฮิลล์ เดินกลับไปหาเจน ถามว่า ทำไมไฟดับ เจนร้องไห้ “ดิฉันรู้ว่าคุณทำงานหนัก แต่เราไม่มีเงิน ชำระค่าไฟฟ้า ฉันไม่อยากให้คุณรู้ฉันก็เลยคิดว่าเราจะทานอาหารท่ามกลางแสงเทียน” ดร. ฮิลล์ น้ำตาไหล “เธอน่าจะพูดว่า ดิฉันไม่เคยตกอยู่ในสภาพอย่างนี้มาก่อน ดิฉันเติบโตในบ้านของคนรวย ไม่เคยลำบากถึงขนาดนี้เธออาจจะทำให้ผมเสียใจ เธออาจจะทำให้ผมเสียคน แต่เธอพูดว่าไม่ช้าไม่นานเราอาจจะมีไฟฟ้าใช้ แต่คืนนี้ ให้เราสองคนทานอาหารท่ามกลางแสงเทียนดีกว่า”
